Suç ve Ceza (Kitap Özeti)

[█►SALVADOR◄█]

Dört aydır evin kirasını
verememişti. Evin sahibi onu mahkemeye verecekti. Uzun süreden beri
hasta olmasına rağmen yaşlı Teteri kadının evine gidebilirdi. Daha
önceki yüksüğe 1.5 Ruble veren kadın yeni getirdiği saate baktı ve “1.5
Ruble” dedi. Raskonikov kabul etmek zorundaydı çünkü kata çıkana kadar
kimseyle karşılaşmamıştı. Yaşlı kadın, kız kardeşi ile beraber kalıyordu
evde. Çok zengin olmasına rağmen, kız kardeşi hiç miras bırakmayacaktı.
Kız kardeşini çoğu zaman döver, onun her işini takip etmesi gerektiğini
düşünürdü.
Raskolnikov 1.5 Rubleyi aldı ve
dışarı çıkıp bir meyhaneye gitti. Marmeladov yan masada oturuyor
olmasına rağmen taşınıp sohbet etmekten kendini almamıştı. Marmeladov
eşini çok seviyordu ve üç çocuğunu da; ama çok içyordu. O kadar ki
ailenin geçimi için Sonya fahişelik yapmak zorunda kalmıştı. “Ne kadar
fedakar bir kız bu Sonya” diye düşünmekten kendini almamıştı.
Raskolnikov Marmeladov
‘un evine gittiklerinde eşi haykırışla onları yumruklamaya başladı. Hep
içiyordu ve evdeki 20 Rubleyi götürüp içkiye vermişti. Marmeladov
Raskolnikov cebindeki 50 Kapik’i oraya bırakarak uzaklaştı. Eve geldi,
yorgundu. Nastasya bir mektup getirdi. Raskolnikov heyecanla okumaya
başladı mektubu. Annesinden gelmişti mektup. Annesi kız kardeşi
Dunya’dan bahsediyordu. Dunya, Luzhin adında çift memurluğu olan 45
yaşındaki biriyle evlenecekti. Hem Luzhin onların eşyalarıyla beraber
Petersbur’ga gelmesi için yardım edecek, gelmelerini sağlayacaktı.
Annesi, 60 mil ötedeki tren yoluna gitmek için bir araba ayarladığını,
trende ise 3 ncü sınıfta güzel bir yolculuk yaptıktan sonra Petersburg’a
gideceklerini ve onu çok özlediğini yazıyordu.
Raskolnikov “Bu evlilik
olmayacak” diye düşündü. Dışarı çıktı ve birkaç saat dolaştıktan sonra
yorgun düşüp bir yerde uyukladı. Kötü bir rüya gördükten sonra uyandı.
Eve gitti. Saat 7’ye yaklaşıyordu. Saat uygundu. Aşağıdaki baltayı
alacak kimseye gözükmeden yaşlı tefeci kadının evine gitti. İçeri
girerken onu kimse görmemişti. 2 nci katta boya yapan adamlarda onu
yukarı çıkarken görmemişlerdi.
Tefeci kadının evine girdi ve ona
bir kültablası uzattı. Kadın kültablasına bakarken baltayı kafasına
indirmişti. Kadının ölü bedeni yerde yatıyordu. İçeri daldı ve dolaptan
sadece rehin verilmiş, birkaç parça altını cebine aldı. Yaşlı kadının
kız kardeşiyle içeride karşılaştı. Kızın şaşkın bakışları altında
baltayla onu da öldürdü. Doğrusu bir kişinin toplumdaki binlerce kişinin
refahı ve mutluluğu için ölmesinin bir zararı yoktu. Üstelik bu tefeci
kadın çok kötü biriydi. Kapıda birkaç kişi kapıyı vuruyorlardı. Hiç
evden çıkmayan tefeci kadının, çıkacağı tutmuştu. Raskolnikov titriyor,
dışarı çıkıp her şeyi itiraf etmek istiyordu ama yapmadı.
Dışardakilerden biri kapının içeriden sürgülü olduğunu fark etti. Yaşlı
kadına bir şey olduğunun farkına vardılar. İki kişi Kapıcıyı çağırmak
için aşağı indi. Bu kaçmak için tam fırsattı, Raskolnikov kapıyı açtı,
hızla merdivenlerden inmeye başladı, aşağıdan gürültü gelmeye başlayınca
Raskolnikov boyacıların dairesinin kapısının arkasına saklandı ve
kapıcı ile üç adam yukarı çıkınca o da dışarı çıkıp değişik bir yoldan
eve gitti. Baltayı aldığı yere bıraktı. Çok korkmuştu ve titriyordu.
Aldığı mücevherleri ve kıymetli takıları dışarıda bir yerde saklamayı
ihmal etmedi.
“2 gün geçti hala uyanmadı” diye
düşünüyordu Üniversite arkadaşı Razumikin. Doktor Zozimov hastalığı atıp
kendisine geleceğini söylüyordu. Ama Raskolnikov uyanınca arkadaşını ve
doktoru isteksiz bir vaziyette evden kovdu ve dışarı gidip bir bara
oturdu. Eski gazeteleri okurken yanına gelen bir polis memuru melenkolik
ve deli bir ruh haliyle cinayetten bahsedip, üstü kapalı her şeyi
anlattı. Korktuğunu, endişelendiğini hiç hissettirmedi.
Ertesi gün eve geldiğinde annesi
ve kız kardeşi Dünya’ nın kendisini beklediklerini gördü. Çocuğun halini
gören anne şaşkınlıkla titriyordu. Onu ertesi gün bay Luzbinin geleceği
görüşmeye çağırırken korkmuştu. Ertesi gün bay Luzbin onları ziyaret
etttiğinde, Raskolnikov haklı çıkmanın gururu ile gülüyordu. Bay Luzbin
kız kardeşi çok aşağılamış, onların fakir bir aile olduğunu
değerlendirerek fazla istekte bulununca evden kovulmuştu. Hemen ardından
Raskolnikov “elveda” diyerek evden ayrıldı. İnanamıyordum. Annesi
oğlunun bu tavırla doğrusu ağlamaktan başka yapacak bir şeyleri yoktu.
Raskolnikov melenkolik halde evi terkederken her nasılsa arkadaşı
Ramuskin’e onları emanet etmeyi de ihmal etmemişti.
Bay Marmeledov’un cenazesi için
evine gittiğinde Sonya’da oradaydı Sonya’ya karşı inanılmaz bir his
içindeydi. Ailesi için Sonya’nın yaptığı fedekarlık onun gözlerini
büyülemişti. Birkaç gün boyunca Sonya’yı düşündü ve fırsat buldukça
onunla konuşmaya çalışarak geçirdi vaktini.
Polis memuru porifiri
Raskolnikov’un (Mihailovis adında genç biri cinayeti işlediğini itiraf
etmiş olmasına rağmen) cinayet işlediğini biliyor ve onun psikolojik
durumunu bildiği için, itiraf etmesi için onu sıkıştırıyor ama
tutuklamayacağını söylüyordu. Cinayeti işlediğini Sonya’ya itiraf
etmişti. Sonya’da Raskolnikov’a “gidip teslim olmasını, yere kapanıp
Allah’tan ve insanlardan özür dilemesini” istiyordu.
Sonuç olarak Raskolnikov
vicdanının verdiği acıya dayanamayıp suçunu polise itiraf etti. 1.5
yıldır Sibirya’daydı Raskolnikov. Petersburg’ a, Razumukin ve kardeşi
Dunya evlenmişlerdi. Mahkeme Raskolnikov’un iyi hali, parayı
kullanmadığı, daha önceki yaşamında verimli bir üniversite öğrenimi
yaptığı, fedakar kişiliği ve kendi kendine teslim olmasından dolayı, çok
az bir cezayla 8 yıl kürek mahkumiyetine çarptırıldı. Raskolnikov’u
Sonya her gün ziyaret ediyordu. Sibirya da ailesi ile sürekli
mektuplaşan Sonya, Ramuzkin ve Dunya’nın tek haber kaynağıydı.
Raskolnikov,Sonya’nın sevgisi ile hayata bağlandı ve geleceğin
planlarını beraber hayal etmeye başladılar.